Strona główna Blogi Czary Penelopy: Gazpacho – hiszpański chłodnik

Czary Penelopy: Gazpacho – hiszpański chłodnik

0

Gazpacho to kolejna propozycja na lekkie danie w upalny dzień. Gdy nie mamy ochoty na  jedzenie tradycyjnych posiłków na ciepło, a żołądek domaga się jedzenia, gazpacho wspaniale zaspokoi nasze potrzeby. Jest to mocno schłodzony, niezwykle aromatyczny chłodnik ze świeżych warzyw, owoców i ziół. Hiszpańskie gazpacho, w pierwotnej wersji składało się tylko z czerstwego chleba, oliwy, czosnku i migdałów. Skład zupy zmienił się, kiedy z Ameryki Południowej do Hiszpanii dotarły pomidory i papryka. Ta lekka potrawa może być dowolnie komponowana wg waszych smaków i upodobań. Warzywa można zmiksować na gładką masę lub też pozostawić lekko roztarte ich kawałki . Przypuszczam, że wersji gazpacho jest tyle, ile gospodyń w Hiszpanii. Poniższy przepis jest moją wariacją na temat i odpowiada moim smakom. Lubię, gdy potrawa jest jednocześnie słodka i słona, ostra, kwaśna a nawet gorzkawa. Gorąco Wam polecam tę zupę. Rozkoszujcie się jej świeżym, orzeźwiającym i aromatycznym smakiem. Jest to potrawa bardzo prosta i szybka w przygotowaniu.

Składniki:

4 duże, dojrzałe i pachnące pomidory, np. malinówki

1 świeży ogórek wąż

ćwiartka małego arbuza

1 czerwona papryka

1 zielona papryka

1 spora czerwona cebula

6 ząbków czosnku (lub więcej jeśli lubicie)

sok z 1 cytryny

1/2 szklanki oliwy

2 łyżki octu winnego

 sól, świeżo mielony pieprz.

1/3 łyżeczki mielonego kminu rzymskiego

chili świeża lub w proszku wg uznania

kilka listków zielonej kolendry

płatki migdałów do dekoracji

woda

Składnik, który ja pominęłam, to namoczony w wodzie chleb, który zagęszcza zupę. Zamiast namoczonego chleba podałam rozdrobnione avocado.

Pomidory sparzyłam, obrałam ze skórki i pokroiłam na cząstki. Ogórek obrałam ze skórki i pokroiłam w plastry. Papryki pokroiłam w kostkę.  Arbuza obrałam, pokroiłam w kostkę i wypestkowałam. Przecisnęłam przez praskę czosnek i dodałam do warzyw. Wszystkie składniki za wyjątkiem avocado i cebuli zmiksowałam. Jeśli papka jest za gęsta można dodać  trochę bardzo zimnej wody. Doprawiłam  do smaku.

Garnek z gazpacho włożyłam do lodówki (najlepiej na kilka godzin). Zupa najlepsza jest jednak na drugi dzień. Przed podaniem dodaję pokrojoną w drobną kosteczkę cebulę. Wcześniejsze jej zmiksowanie może spowodować, że gazpacho będzie gorzkie. Talerz z gazpacho dekoruję prażonymi migdałami, tartym twardym serem (najlepiej hiszpańskim, ale można też użyć innego sera w typie „parmezanu”). Finiszuję sporą dawką świeżo zmielonego czarnego pieprzu. Podaję w towarzystwie czosnkowych grzanek.

Ilekroć jem gazpacho, jestem w kulinarnym niebie… czego życzę wszystkim moim Czytelnikom.

Penelopa Rybarkiewicz-Szmajduch

Poprzedni artykułZnaneNieznane.pl: Przełęcz Spalona i schronisko Jagodna
Następny artykułLudzie z pasją: Tomasz „Fremik” Rodzeń