Miasto żyje, zmienia się, czasem aż nie do poznania! Często jednak wydaje się, jakby czas stanął w miejscu. Zapraszamy do oglądania metamorfozy, jaką przeszła Świdnica. W tym odcinku budynek przy placu Pokoju 2.
Zdjęcie archiwalne pochodzi z albumu „Świdnica na dawnych pocztówkach”
Budynek przy placu Pokoju 2 powstał w 1708 roku. Mieściła się tu ewangelicka szkoła, utworzona na mocy Traktatu Altransztackiego. Wcześniej ewangelicka młodzież Świdnicy mogła jedynie pobierać nauki w szkole prowadzonej przez jezuitów .
Pierwsze zajęcia lekcyjne w nowo powstałej szkole łacińskiej (nazwa jej pochodzi od typowo humanistycznego profilu szkoły, opartego głownie na literaturze łacińskiej) odbyły się już pod koniec 1708 r.
Pół wieku później, podczas wojny siedmioletniej, a zwłaszcza w 1761 r. podczas oblężenia Świdnicy przez Austriaków, szkoła bardzo ucierpiała. Budynek został splądrowany i przez kilka tygodni służył za kwaterę dla kilku kompanii austriackich żołnierzy. Po wojnie siedmioletniej po niezbędnych remontach ponownie uruchomiono tu szkołę. W 1813 r. z rozkazu króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III podniesiono ją do rangi gimnazjum.
W 1854 r. gimnazjum przeniesiono do nowej siedziby i dawne pomieszczenie, nazywane „Luterheim” (dom Lutra) przestało pełnić funkcje szkolne.
Na początku XX w. na parterze mieściła się ochronka dla dzieci prowadzona przez parafię. Mieszkały tu również dwie diakonisy, które zajmowały się dziećmi i pomagały w ewangelickim szpitalu Bethania. Obecnie mieści się tu sala spotkań oraz pensjonat „Barkowy Zakątek”.
Do grona uczniów ewangelickiej szkoły łacińskiej należeli m.in. prekursor niemieckiego romantyzmu, słynny poeta Johann Christian Günther, sławny architekt, budowniczy Bramy Brandenburskiej w Berlinie Karl Gotthard Langhans, oraz kodyfikator pruskiego Powszechnego Prawa Krajowego – Karl Gottlieb Suarez.
/za dziedzictwo.ekai.pl/
Zdjęcie współczesne Dariusz Nowaczyński
Montaż Tomasz Kownacki
