Członkowie Żarowskiego Stowarzyszenia Historyczno-Eksploracyjnego „Aureus” natrafili na unikatowy artefakt. Podczas poszukiwań prowadzonych na obszarze gminy Żarów odkryto siekierkę pochodzącą z wczesnej epoki brązu.
Odnaleziona siekierka ma długość 6,6 cm i szerokość ostrza 2,0 cm. – Zabytek przynależy do tzw. kultury unietyckiej, a chronologicznie datowany jest na wczesną epokę brązu (lata 1800-1600 p.n.e.). Siekierka odlana została z brązu w dwuczęściowej formie niszczącej. Cechuje się podłużnym kształtem, lekko przewężonym w środku, z wyodrębnionymi brzegami a także półkulistym ostrzem i płaskim również półkolistym obuchem. Na jej powierzchni widoczne są produkty korozji, barwy turkusowej, zielonej i jasnobrunatnej (tlenki żelaza). Typologicznie zabytek zaliczany jest do siekierek typu Wrocław-Szczytniki w wariancie A. Z uwagi na swoją wielkość siekierka, zaliczana jest do okazów małych o długości wynoszącej nie więcej niż 7,0 cm i stanowi niezwykle rzadko spotykany okaz na ziemiach polskich. Podobnej wielkości egzemplarze zostały odkryte jedynie na Opolszczyźnie w miejscowości Włodzienin (gm. Branice) i Kopernikach (gm. Nysa) – opisuje Bogdan Mucha z Żarowskiej Izby Historycznej.
– Kultura unietycka zaczęła się kształtować około 2300-2200 lat p.n.e i trwała do ok 1700-1600 lat p.n.e. (tzw. I okres epoki brązu – wczesna epoka brązu). Jej nazwa pochodzi od stanowiska eponimicznego, zlokalizowanego w miejscowości Únětice pod Pragą. Przez około 600 lat kultura ta była jednym z najważniejszych zjawisk wpływających na rozwój epoki brązu w całej Europie. Ludność tej kultury zamieszkiwała obszary Niemiec, Czech, Moraw i Słowacji, a na terenach Polski: Śląska, południowej Wielkopolski, ziemi lubuskiej, Pomorza i Kujaw. Stanowiska kultury unietyckiej na ziemiach dzisiejszej Polski, graniczyły od północy ze stanowiskami kultur nordyjskich, z kulturami strefy leśnej i przykarpackim kręgiem kulturowym od wschodu, oraz ze strefą oddziaływań anatolijsko-bałkańskich i zachodnioeuropejskimi kulturami o tradycji pucharów dzwonowatych od południa i zachodu – tłumaczy Mucha.
– Warto nadmienić, iż znalezisko jest drugim śladem bytności społeczności kultury unietyckiej na Ziemi Żarowskiej. Przeprowadzona w 2014 roku prospekcja lotnicza, zadukomentowana fotografiami satelitarnymi oraz badaniami geofizycznymi, przyniosła odkrycie w pobliżu Przyłęgowa niezwykle interesującego stanowiska z epoki brązu. Obiekt (tzw. rondeloid) znajdujący się na mocno dominującym cyplu, przy jego południowo-zachodnim skłonie, ok. 600 m na północ od obecnego koryta Strzegomki, miał formę regularnego pierścienia o średnicy ok. 80 m z dookolnym rowem o średnicy 4-5 m w kształcie litery U. Przeprowadzone badania magnetyczne nie potwierdziły obecności budynków wewnętrznych oraz wewnętrznej palisady. Również badania wykopaliskowe dostarczyły bardzo nielicznego materiału zabytkowego, co może wskazywać, że przestrzeń ta nie była nigdy intensywnie użytkowana. Uzyskane datowania radiowęglowe sugerują, że założenie to zostało wzniesione w ciągu XVII stulecia p.n.e. przez społeczności tzw. kultury unietyckiej. Obiekt mógł pełnić funkcje społeczno-gospodarcze lub społeczno-religijne – przywołuje badacz historii.
W ostatnich latach na obszarze gminy Żarów natrafiano również na inne, historycznie cenne artefakty. W listopadzie 2020 roku jednego z takich odkryć dokonała Łucja Szponarska z Pyszczyna. Podczas spaceru z ojcem w pobliżu Góry Pyszczyńskiej 5-letnia wówczas dziewczynka odnalazła leżącą na powierzchni ziemi siekierkę pochodzącą z późnej epoki brązu, datowaną na okres 1100-800 lat p.n.e, która została wytworzona przez ludność tzw. kultury łużyckiej.
Więcej informacji w publikacji Żarowskiej Izby Historycznej.
/UM Żarów, Żarowska Izba Historyczna, opr. mn/
