Irena Kozłowska, Pionierka Ziemi Świdnickiej i długoletnia nauczycielka, wielokrotnie wyróżniana za swoją działalność, oficjalnie dołączyła do grona „Zasłużonych dla Świdnicy”. Podczas czwartkowej sesji Rady Miejskiej odebrała przyznane jej wyróżnienie. – Zawsze budziła w nas ogromny szacunek, imponowała erudycją i inteligencją. Można ją zaliczyć do grona pedagogów przez duże „p” – takich, którym dużo się zawdzięcza i o których długo się pamięta. W Świdnicy odnalazła swoją drugą ojczyznę, poświęcając jej długie lata swojej nieprzeciętnej aktywności zawodowej i społecznej – wskazywała radna Zofia Skowrońska-Wiśniewska.
O nadanie Irenie Kozłowskiej tytułu „Zasłużony dla Miasta Świdnicy” wystąpiło Stowarzyszenie Absolwentów i Sympatyków II Liceum Ogólnokształcącego w Świdnicy, poparte przez Towarzystwo Regionalne Ziemi Świdnickiej. – Pani Irena Kozłowska jest Pionierem Ziemi Świdnickiej, a Jej zasługi dla naszego miasta są bezdyskusyjne – wskazywała Urszula Pawłowska, prezes Towarzystwa Regionalnego Ziemi Świdnickiej. Wniosek w tej sprawie został zaopiniowany pozytywnie przez zespół radnych oraz prezydent Świdnicy. Pozytywna była też opinia Rady Miejskiej w Świdnicy, która 22 maja jednogłośnie przegłosowała uchwałę o nadanie tytułu.
Jak przywołano we wniosku złożonym do świdnickiego magistratu przez Stowarzyszenie Absolwentów i Sympatyków II Liceum Ogólnokształcącego w Świdnicy, Irena Kozłowska urodziła się w 1921 roku Warszawie. W 1939 roku ukończyła II Miejskie Gimnazjum i Liceum żeńskie im. Jana Kochanowskiego. W czasie okupacji była członkiem AK, działała w tajnym nauczaniu, od roku 1943 prowadziła punkt kontaktowy cichociemnych. Po przyjeździe do Świdnicy podjęła pracę w Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych, którego dyrektorem był Mieczysław Kozar-Słobódzki.
W szkole przy Równej pracowała w latach 1946-1973 i 1974-1976. Współtworzyła pierwszą bibliotekę w LO dla Dorosłych. Pomimo rozporządzenia, aby wszystkie biblioteki poniemieckie zdać na przemiał, udało się ocalić wiele wartościowych dzieł. Tytuł magisterski uzyskała w 1952 roku na Uniwersytecie Wrocławskim. Początkowo była jedyną anglistką w mieście i uczyła w wielu szkołach, między innymi w I LO w latach 1953-1973, w II LO w latach 1952-1954 i 1971-1979, w Liceum Spółdzielczym (obecnie Zespół Szkół Ekonomicznych) w latach 1946-1951 w niepełnym wymiarze godzin. Na emeryturę przeszła w 1978 roku. Nie zerwała jednak kontaktów ze szkołą, pracowała jeszcze w II LO na pół etatu. Cieszyła się szczególni sympatią wśród młodzieży.
Irena Kozłowska poza pracą zawodową działała społecznie w wielu stowarzyszeniach. Była współzałożycielką Koła Polonistów w Świdnicy w 1957 roku, które istnieje do dziś. Jest to nie tylko kolo samokształceniowe, ale zespół ludzi, którzy spotykają się, aby dyskutować o literaturze, historii, filozofii, organizuje spotkania z ciekawymi ludźmi (m in. Olga Tokarczuk). Za swoja pracę zawodowa i społeczną otrzymała wiele wyróżnień m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Nagrodę Ministra i Kuratora Oświaty.
– Dla mnie osobiście szkoła przy Równej to miejsce niezapomniane. Zdjęcie dyrektora Mieczysława Słobódzkiego wzbudziło dawne wspomnienia. Osobista z nim znajomość, jego upór i zaangażowanie w dzieło, którego się podjął, sprawiły, że postanowiłam pozostać po przyjeździe właśnie w Świdnicy. To tu przecież rozpoczynałam swoją karierę pedagogiczną. Jak bardzo rozumiałam wtedy potrzebę wiedzy u ludzi, którzy zmuszeni przez wybuch wojny do przerwania nauki, teraz, w nowych realiach, zapragnęli nadrobić utracony czas. Zapewne trochę inaczej wtedy rozumiało się potrzebę kształcenia się i zdobycia na przykład matury. Jak to się wtedy mówiło: „bez papierka i matury trudno żyć – wspomina Irena Kozłowska.
/opr. mn/
fot. Dariusz Nowaczyński
