Strona główna Magazyn Wywiad Ludzie z pasją: Bartosz Czarnotta

Ludzie z pasją: Bartosz Czarnotta

2

Świecom i różowym kanapom mówi kategoryczne nie. Słowo traktuje niezwykle poważnie, zarówno jako tworzywo dla poezji, jak i instrument do przekazywania wiedzy. Pisze wiersze i od sześciu lat jest autorem rzetelnych informacji. Bartosz Czarnotta ma zaledwie 21 lat, a już należy do cenionych polskich wikipedystów.

Urodził się w Krzyżowej koło Świdnicy. – Jego zdolności dostrzegła nauczycielka już w zerówce – mówią rodzice. – Zachęciła nas, byśmy go wspierali. I rzeczywiście, nie przywiązujemy żadnej wagi do spraw materialnych. Inwestujemy w rozwój naszych dzieci, Bartka – naukowy, córki Jagody – sportowy – dodają z uśmiechem. Bartosz już nie pamięta, ile konkursów i olimpiad wygrał. W gimnazjum zdobył stypendium w ramach programu zDolny Ślązak. Podczas nauki w I Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kasprowicza w Świdnicy był laureatem m.in. Olimpiady Misyjnej Wiedzy o Afryce, Olimpiady Biblijnej, Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym. Pasjonują go historia i polityka. – Z tym, że raczej ta z odległych zakątków globu; polska najmniej – zaznacza Bartosz.

Pierwszy swój artykuł pod nickiem Bacus15 dla Wikipedii napisał w 2006 roku. Teraz jako autor ma takich haseł na swoim koncie ponad 600. W 2008 roku uzyskał uprawnienia redaktora, od 2011 – administratora. – Mam okresy większej i mniejszej aktywności, często wracam do artykułów, uzupełniam. Czasem jednak porzucam pracę. Cieszy mnie, gdy do współpracy angażują się wikipedyści z całego świata, a czasem to osoby z tytułami profesorskimi. Zdarza się i krytyka, ale z niej staram się po prostu wyciągać wnioski. Nasze środowisko jest dość wąskie, w Polsce jest może 700, może 1000 wikipedystów. Spotykamy się nie tylko w świecie wirtualnym, ale także na dorocznych konferencjach – opowiada dziś student II roku politologii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Redaguje hasła dotyczące przede wszystkim historii i polityki. – Jednak do tej pory nie stworzyłem ani jednego artykułu z teorii polityki – przyznaje. Pisze o ludziach, systemach. Fascynują go postacie kolejnych Dalajlamów, historia Meksyku, Chin. – Dla tych ostatnich założyłem osobny projekt, który zyskał spore uznanie – dodaje. Sięga do tak egzotycznych miejsc, jak maleńkie państwo Nauru. Jest współautorem obszernej informacji o politykach tego kraju, położonego 300 km od Australii.

Ostatnio rzadziej pisuje dla Wikipedii. – „Przerzuciłem” się na Wikicytaty – mówi Bartosz. – Ciągle zresztą poszukuję czegoś nowego, nie umiem długo wytrwać przy jednym temacie, przy jednym rodzaju zainteresowań – tłumaczy. Podobnie jest z poezją. Potrzeba pisania wierszy przychodzi i odchodzi. Czasem miesiącami trwa cisza. Wiersze Bartka zwyciężały w wielu Turniejach Jednego Wiersza, ma na swoim koncie tomik poezji „ Ślepe okna”.  – W moich wierszach próbuję „wyrazić niewyrażalne”. Moją „poetycką obsesją” jest pojęcie granicy napisał w notce dla Klubu Literackiego Rubikon. W jego poezji słowami szarpią emocje, ale nie są to wiersze emocjonalne, ckliwe, proste.

 ***

a kiedy gaśnie drżący śnieg

i rodzi się wypukły płomień

ze złamanego skrzydła mroku

wyjmujesz zwiędłe oko wichru

 – Nie szukam prostych rozwiązań, które porwą czytelników czy słuchaczy – mówi Bartosz – poeta, zafascynowany twórczością Tymoteusza Karpowicza. – Kiedy zdarza mi się czytać moje wiersze publicznie, wyrzucam słowa bezładnie, bełkotliwie. Landrynkowa poezja budzi mój sprzeciw.

 Słowa dla Bartosza ma olbrzymią wartość. Jako autor dąży do perfekcji. Jednak słowo to dla niego także siła. Angażuje się w wiele akcji na rzecz wolności kultury (niezwykle aktywnie działa na rzecz wolnego Tybetu), wolności w Internecie. – Być może taka działalność będzie moją przyszłością – wyjaśnia, choć nie ukrywa swoich ambicji naukowych. Bacznie i krytycznie obserwuje polskie środowisko akademickie i choć ma mnóstwo zastrzeżeń, chce osiągać kolejne szczeble. – Przy czym do politologii, którą studiuję, nie jestem szczególnie mocno przywiązany – uprzedza. Być może jego największą, realizowaną pasją będzie historia.

Agnieszka Szymkiewicz

foto Julo Źródło: Wikimedia Commons (http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Bacus2011September.jpg), licencja: CC-BY-SA 3.0

 

 

Poprzedni artykułCzary Penelopy: Cynamonowe ślimaczki
Następny artykułMagazyn Swidnica24.pl poleca się