Tarli, kroili, szatkowali i deptali! Aż 18 Kół Gospodyń Wiejskich wraz z mieszkańcami i władzami szykowało kiszoną kapustę na zimę, bawiąc się przy tym znakomicie. Do udziału w wydarzeniu, które przede wszystkim ma kultywować tradycje polskiej wsi, zaprosiła Gmina Świdnica.
Obszerna świetlica wiejska w Pszennie w sobotni wieczór, 25 października, zamieniła się w zatłoczoną kuchnię. Do pracy wzięły się nie tylko gospodynie, które przygotowywanie przetworów na zimę mają w małym palcu, ale także ich mężowie i dzieci. Rękawy zakasał wójt gminy Świnica Bartłomiej Strózik, radni i gminni urzędnicy. Po całej sali niósł się śmiech i ludowe przyśpiewki, a szas przy pracy umiliły występy Zespołu Pieśni i Tańca „Mokrzeszów”, Ale Babek z Kapelą z Witoszowa Dolnego i Pszennowskich Treli.
Przepis na udaną kiszoną kapustę jest prosty. – Dużo kapusty, mniej marchewki, liść laurowy, ziele angielskie, sól kamienna, kminek i to wystarczy – wylicza Urszula Habowska z Gminnego Ośrodka Kultury i Sportu gminy Świdnica. Na potrzeby Wielkiego Kiszenia Kapusty przygotowano pół tony główek tej jarzyny i 80 kilogramów kapusty szatkowanej z marchewką.
„W tradycji kuchni polskiej, kiszenie kapusty było powszechną metodą jej przechowywania. Jest to zapewne najstarszy zakonserwowany naturalnie środek spożywczy. Kiszono ją poszatkowaną, jak i w całych główkach. W ubogich gospodarstwach kiszona kapusta była głównym pożywieniem w okresie zimowym. Taką kapustę jadano w dni postne, ale również potrawy z niej jadano w ciężkim i „chudym” okresie, jakim zwykle był przednówek.” – przypomina Grzegorz Wysocki z Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu.
Jak dodaje, tradycyjne kiszenie kapusty było kiedyś ważnym, a wręcz rytualnym wydarzeniem w życiu społeczności wiejskiej. Kiszenie kapusty standardowo musiało być wykonane najpóźniej do końca października, krążyły bowiem przesądy, że jeżeli zrobi się to w listopadzie po Święcie Zmarłych, kapusta może się zepsuć.
/Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu, red./
