Osoby, które szczególnie angażują się w życie Świdnicy są honorowane tytułem „Zasłużonych dla Miasta”. Do tej pory takie wyróżnienie przyznano ponad czterdziestu osobom. W tym roku grono to może się istotnie powiększyć. Do zgłoszonych wcześniej ośmiu kandydatur doszły niedawno dwie kolejne.
Tytuł „Zasłużony dla Miasta Świdnicy” nadaje Rada Miejska za godną uznania działalność na rzecz Świdnicy, a w szczególności za: długoletnią pracę zawodową na terenie miasta Świdnicy; długoletnią pracę społeczną na rzecz miasta Świdnicy; wybitne osiągnięcia zawodowe, naukowe, kulturalne, społeczne, sportowe i inne; podejmowanie szczególnych inicjatyw gospodarczych; zasługi dla obronności Ojczyzny; promowanie miasta na arenie krajowej i międzynarodowej; pełnienie mandatu radnego miasta Świdnicy przez co najmniej dwie kadencje od 1990 roku. W danym roku może być nadanych nie więcej niż dziesięć tytułów „Zasłużony dla Miasta Świdnicy”.
Od 2013 roku świdniccy radni wyróżnili tytułem „Zasłużonego dla Świdnicy” 42 osoby. W gronie uhonorowanych znaleźli się: Danuta Zoń (2013), Bernadetta Żygadło (2013), Janusz Szalkiewicz (2013), Marek Michalak (2013), Bogusława Barbara Dębska (2013), Maria Skiślewicz (2014), Sobiesław Nowotny (2014), Jan Górski (2014), Andrzej Andrzejewski (2014), Janina Kocemba-Koehler (2014), Lucyna Malinowska (2014), Mirosław Sośnicki (2014), Piotr Pamuła (2015), Jan Masłowski (2015), Tadeusz Smarzyński (2015), Krystyna Bartela (2015), Ryszard Pycz (2015), Andrzej Ząbek (2015), Jan Czałkiewicz (2015), Daniel Perski (2015), Władysław Brodowski (2016), Bogdan Zdrojewski (2016), Mieczysław Łuszczyński (2016), Halina Aszkiełowicz-Wojno (2016), Zenon Michalczyk (2017), Teresa Borek (2017), Zygmunt Zelek (2018), Krystyna Lasek (2018), Ivan Adamec (2018), Ida Jenková (2018), Władysława Pawelec (2019), Kazimierz Deptała (2019), Irena Kozłowska (2020), Albert Gaszyński (2020), Mariola Szaciło-Mackiewicz (2021), Zdzisław Grześkowiak (2021), Violetta Sobczak (2022), Zbigniew Kowalski (2023), Kazimiera Zając (2023), Elżbieta Dudziak (2023), Piotr Snopczyński (2024), Agnieszka Dobkiewicz (2025).
W czerwcu informowaliśmy, że do uhonorowania tytułem „Zasłużonego” zgłoszonych zostało kolejnych osiem osób, z czego siedem kandydatur zaproponowała prezydent Świdnicy Beata Moskal-Słaniewska:
- Urszula Pawłowska – była prezes i obecna wiceprezes Towarzystwa Regionalnego Ziemi Świdnickiej, inicjatorka wzniesienia pomnika i upamiętnienia postaci Bolka II (wniosek o nadanie tytułu złożyło Towarzystwo Regionalne Ziemi Świdnickiej),
- Wiesław Łabęcki – prezes Świdnickiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku,
- Jerzy Marciniak – malarz, scenograf, dekorator, współautor makiety średniowiecznej Świdnicy i twórca wielu aranżacji plastycznych, nestor świdnickiej plastyki,
- Artur Janicki – animator kultury, były wicedyrektor i dyrektor Świdnickiego Ośrodka Kultury, pomysłodawca i organizator Świdnickich Nocy Jazzowych,
- Barbara Sawicka – była pełnomocnik prezydenta Świdnicy do spraw ochrony zabytków, doceniana za wkład w zachowanie dziedzictwa historycznego i kulturowego miasta,
- Lubomir Szmid – kierownik artystyczny i choreograf Zespołu Pieśni i Tańca „Jubilat”, instruktor artystyczny w Świdnickim Ośrodku Kultury, w 2013 roku uhonorowany nagrodą kulturalną prezydenta Świdnicy za całokształt działalności,
- Małgorzata Braniecka – animator kultury, wieloletnia dyrektor Świdnickiego Ośrodka Kultury, w 2010 roku uhonorowana nagrodą prezydenta Świdnicy za całokształt pracy na rzecz kultury,
- Andrzej Protasiuk – nagradzany i ceniony artysta fotograf, twórca świdnickich Dni Fotografii, inicjator utworzenia świdnickiej Galerii Fotografii, w 2024 roku uhonorowany Nagrodą Kulturalną Dolnego Śląska „Silesia”.
Wnioski w sprawie wyróżnienia wymienionych wyżej osób nie zostały jeszcze rozpatrzone przez Radę Miejską w Świdnicy. Tymczasem na początku sierpnia do zespołu radnych powołanego w celu rozpatrywania wniosków o nadanie tytułów „Honorowy Obywatel Miasta Świdnicy” oraz „Zasłużony dla Miasta Świdnicy” celem zaopiniowania wpłynęły dwie kolejne kandydatury: Bogusławy Wodzińskiej (wniosek złożony przez Towarzystwo Przyjaciół Chorych „Hospicjum”) oraz Andrzeja Dobkiewicza (wniosek Fundacji Symbioza).
Bogusława Wodzińska
„Pani Bogusława Wodzińska, położna, przez całe swoje życie zawodowe związana była z Zakładem Opieki Zdrowotnej w Świdnicy, pełniąc funkcję naczelnej pielęgniarek. W czasie swojej długoletniej pracy zawodowej wychowała i wykształciła pokolenia wysoko wykwalifikowanych pielęgniarek, które do dziś stanowią trzon personelu medycznego świdnickiego szpitala. Jej postawa zawodowa, troska o pacjenta oraz zaangażowanie w podnoszenie standardów opieki medycznej stanowią wzór do naśladowania dla kolejnych pokoleń pracowników służby zdrowia.
W 1993 roku, dostrzegając dramatyczne potrzeby pacjentów terminalnie chorych, szczególnie wypisywanych z oddziału onkologicznego, Pani Bogusława Wodzińska zainicjowała powstanie Towarzystwa Przyjaciół Chorych „Hospicjum” w Świdnicy, które dało początek pierwszemu hospicjum domowemu w naszym mieście. Pełniła funkcję pierwszej wiceprezes tej niezwykle potrzebnej i pionierskiej w tamtym czasie organizacji. Potem w latach 2001-2006 staje na czele hospicjum jako prezes. Jej determinacja, empatia i wrażliwość na cierpienie drugiego człowieka pozwoliły stworzyć struktury opieki paliatywnej, z której do dziś korzystają świdniczanie.
Pani Bogusława do dziś pozostaje blisko związana z działalnością Hospicjum, wspierając je swoją obecnością i doświadczeniem. Została uhonorowana tytułem Honorowego Członka Hospicjum, a jej postawa jest inspiracją i motywacją dla kolejnych wolontariuszy i pracowników.
Zawsze pomocna, kulturalna, pełna empatii i szacunku dla drugiego człowieka. Perfekcyjna i skromna zarazem, emanuje życzliwością i ciepłem. Jej wiara w dobro człowieka oraz niesłabnąca chęć niesienia pomocy czynią z niej osobę wyjątkową i godną najwyższego uznania” – wskazano we wniosku o nadanie tytułu Zasłużonej dla Świdnicy.
Andrzej Dobkiewicz
„Andrzej Dobkiewicz to świdniczanin z urodzenia i zamieszkania, który całe swoje życie zawodowe poświęcił pracy na rzecz Świdnicy. To dziennikarz, publicysta, pisarz, regionalista, działacz społeczny. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, od ponad trzech dekad nieprzerwanie zaangażowany w dokumentowanie, popularyzację i ochronę dziedzictwa historycznego Świdnicy i regionu.
Karierę dziennikarską rozpoczął w 1989 roku. Już rok później publikował pierwsze teksty w tygodniku „Wiadomości Świdnickie”, z którym był związany przez 16 lat – jako dziennikarz, sekretarz redakcji, zastępca redaktora naczelnego i redaktor naczelny. Jego dorobek publicystyczny obejmuje również współpracę z wieloma lokalnymi, regionalnymi i ogólnopolskimi mediami, m.in.: „Tygodnikiem Wałbrzyskim”, „Tygodnikiem Dzierżoniowskim”, „Gazetą Wrocławską”, „Słowem Polskim”, miesięcznikiem „Odkrywca” oraz Tele-Raj i Tele-Top Sudety. Od początku swojej pracy zawodowej koncentrował się na tematach społecznych, sportowych i – przede wszystkim – historycznych, czego efektem jest kilkaset artykułów i opracowań przybliżających mieszkańcom historię Świdnicy i Dolnego Śląska. W 2025 roku obchodzi jubileusz 35-lecia działalności dziennikarskiej.
Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu publikacji książkowych, w tym m.in.: serii 21 albumów „Na dawnych pocztówkach”, ukazujących w unikatowy sposób obraz miast Dolnego Śląska przed 1945 rokiem. Wśród nich znajdują się m.in. „Świdnica na dawnych pocztówkach” (3 tomy), „Kościół Pokoju na dawnych pocztówkach” oraz „Katedra świdnicka na dawnych pocztówkach”; albumu „Miasto Świdnica” (we współpracy z Tomaszem Pietrzykiem); pierwszej i jak dotąd jedynej monografii świdnickiego teatru: „By czas nie zatarł i niepamięć. Teatr w Świdnicy 1945-1952″; wstrząsającej publikacji o więźniach AL Riese: „Krzyk rozpaczy w głuszy” (2024); monografii „Kobiety Piastów. Księstwo świdnicko-jaworskie 1274-1392″; opracowania genealogicznego do „Rapsodii Świdnickiej” W.J. Grabskiego.
Był również współautorem lub redaktorem merytorycznym takich publikacji jak m.in.: „Dzieje Świdnicy” (E. Nawrocki), „Świdnicki Rynek. Kamienice mieszczańskie” (S. Nowotny), „Emil Krebs. Śląski poliglota”, „Tajemnice Ziemi Żarowskiej”, „Świebodzice. Miasto — ludzie — wydarzenia”, „Leksykon fabryk, zakładów i wytwórni w Świdnicy do 1945 r.”. Był też autorem niewydanej dotąd „Monografii Świdnickiego Przemysłu” przygotowanej dla Urzędu Miejskiego w Świdnicy. Na szczególną uwagę zasługuje jego wieloletnia działalność dokumentalistyczna w ramach Świdnickiego Portalu Historycznego (www.swidnica-historia.p1), którego jest redaktorem naczelnym z ramienia Fundacji IDEA. Portal, będący największym regionalnym zbiorem artykułów o historii Świdnicy, zgromadził dotąd ponad 1400 publikacji autorstwa cenionych badaczy i regionalistów. Jako część tej inicjatywy powstał także „Świdnicki Magazyn Historyczny”. Uczestniczył również w realizacji filmów dokumentalnych poświęconych świdnickiej historii: sześcioodcinkowego serialu o dziejach Teatru Miejskiego w Świdnicy (2019), filmu o aktorze i pierwszym wiceprezydencie Świdnicy po II wojnie światowej —Władysławie Sokalskim (2018).
W latach 90. aktywnie działał na rzecz przywrócenia historycznego herbu Świdnicy. Był członkiem Rady Muzeum Dawnego Kupiectwa w Świdnicy, współpracownikiem Towarzystwa Regionalnego Ziemi Świdnickiej i autorem licznych opracowań w „Roczniku Świdnickim” oraz w periodyku „Encyklopedia Świdnicy”. Działalność społeczna Andrzeja Dobkiewicza zasługuje na szczególne podkreślenie. Przez wiele lat angażował się w rozwój sportu, będąc działaczem sekcji piłki nożnej i siatkowej kobiet w MKS Polonia Świdnica i współzałożycielem oraz pierwszym prezesem Miejskiego Klubu Siatkówki „Świdnica”. Za swoją działalność sportową otrzymał m.in.: Złotą Odznakę Honorową Polskiego Związku Piłki Siatkowej (1999), Złotą Odznakę Honorową OZPN (2004), „Nagrodę Starosty Świdnickiego dla Animatora Sportu” (1999).
W ramach troski o dziedzictwo miasta i regionu podejmował liczne działania na rzecz ochrony zabytków i materialnych śladów przeszłości. Tylko w ostatnich latach doprowadził m.in. do: uratowania najstarszej płyty nagrobnej w Świdnicy (z pol. XIV w.), zabezpieczenia XVI-wiecznych rzeźb eksponowanych dziś w wieży ratuszowej, przywrócenia zapomnianej historycznej nazwy topograficznej, zabezpieczenia zabytkowego drogowskazu w Słotwinie i historycznych klamek z Dobromierza.
Za całokształt swojej pracy i działalności został w 2017 roku uhonorowany Srebrnym Medalem „Zasłużony dla Dolnego Śląska” przyznanym przez Samorząd Województwa Dolnośląskiego” – przytoczono z kolei we wniosku złożonym przez Fundację Symbioza.
/mn/
