Na cmentarzu przy al. Brzozowej spoczął ppłk Bogdan Zdrojewski – działacz podziemia antykomunistycznego, wieloletni prezes Związku Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej oraz Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego, uhonorowany tytułem „Zasłużony dla Świdnicy”.
Bogdan Zdrojewski urodził się 6 października 1932 roku w Warszawie. Ojciec Leon Zdrojewski był żołnierzem I Pułku Szwoleżerów, któremu dowodził generał Bolesław Wieniawa-Długoszewski. Od początku okupacji ojciec Bogdana Zdrojewskiego działał w konspiracji jako łącznik z wojskami w Puszczy Kampinoskiej. W tę działalność włączył swoich dwóch synów. Bogdan już jako 10 latek roznosił ulotki w specjalnie przerobionym tornistrze. Podczas jednej z akcji wpadł w ręce gestapo i trafił w Aleje Szucha. Po długich przesłuchiwaniach i biciach, z opresji wyciągnął go ojciec, który znał dobrze niemiecki. Po kapitulacji powstania Niemcy spędzili całą ludność do koszar przy Dworcu Gdańskim, a potem wywieźli do Pruszkowa. Udało im się ocaleć, a kiedy wrócili do Warszawy, zastali dom zniszczony. – Jednak nigdy nie rozważałem, czy powstanie miało sens czy nie. Wszyscy tak bardzo pragnęliśmy wolności i tak bardzo wierzyliśmy, że zwyciężymy za 2-3 dni. I nigdy ani ja, ani moja rodzina nie pogodziliśmy się z kolejną okupacją, jak przyszła w 1945 roku – mówił Bogdan Zdrojewski.
9 marca 1946 roku wyjechał wraz z rodzicami do Świdnicy, gdzie ukończył siódma klasę, a następnie Publiczną Średnią Szkołę Zawodową w 1950 roku. Pracę rozpoczął we Wrocławiu w Biurze Precyzyjno-Optycznym, a następnie przeniósł się do Warszawy podejmując pracę w tym samym przedsiębiorstwie. 15 sierpnia 1951 roku został zaprzysiężony w organizacji podziemnej „Wolność i Niezawisłość” na terenie Świdnicy. Dowódcą grupy był ps. Wojciechowski. Organizował na polecenie dowódcy grupę młodzieżową. Zadaniem grupy było zbieranie informacji na terenie Świdnicy i okolic dotyczących funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i ich współpracowników, a także oficerów Armii Radzieckiej, ich uzbrojenia i lokalizacji broni. Został aresztowany 22 kwietnia 1952 roku przez Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa w Warszawie, a następnie przewieziony do Wrocławia. 9 stycznia 1953 roku wyrokiem Sądu Wojskowego Rejonowego we Wrocławiu został skazany na karę 15 lat więzienia za działalność polityczną w organizacji WiN. Osadzony w więzieniu w Rawiczu, Wronkach, a następnie w Strzelcach Opolskich, skąd wyszedł na wolność 1 lipca 1961 roku po odbyciu 10 lat więzienia.
Ppłk Bogdan Zdrojewski był bardzo zaangażowany w pracę w związkach niepodległościowych, kombatanckich i żołnierskich m.in. Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”, Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej o. Świdnica, czy Świdnickim Stowarzyszeniu Patriotycznym. Pełnił szereg funkcji. Był prezesem Obszaru Zachodniego WiN z siedzibą w Świdnicy, wiceprezesem Związku Krajowego WiN z siedzibą w Lublinie, prezesem Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego o. w Świdnicy, prezesem Związku Inwalidów Wojennych o. Świdnica. Zdrojewski angażował się również w żywe lekcje historii w świdnickich szkołach, na których, jako naoczny uczestnik wydarzeń, przybliżał młodzież powojenne dzieje Polski.
Ppłk Bogdan Zdrojewski był wielokrotnie odznaczony. Przyznano mu: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (17.04.2009), Złoty Krzyż Zasługi (30.07.2001), Krzyż Orderu Krzyża Niepodległości (16.07.2015), Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju (07.09.2012), Medal Stulecia Odzyskania Niepodległości (02.05.2019), Medal „Pro Patria” (13.06.2012), Medal „Pro Memoria” (30.09.2005), Medal „Pro Bono Polonia” (30.08.2019), Krzyż Obrońcy Ojczyzny, Krzyż Wolność i Niezawisłość. W 2016 roku Rada Miejska w Świdnicy uhonorowała go tytułem „Zasłużony dla Miasta Świdnicy”.
Bogdan Zdrojewski zmarł 24 stycznia 2021 roku. Miał 88 lat.
Życiorys opracował: Tadeusz Grabowski
fot. Artur Ciachowski
/opr. mn/
