Kilkadziesiąt lat wcześniej niż chrześcijaństwo łacińskie na Dolny Śląsk dotarło chrześcijaństwo tzw. rytu słowiańskiego, związane z misją niezwykle ważnych dla Kościoła prawosławnego świętych Cyryla i Metodego. Prawdopodobnie i w Świdnicy słowiańscy mieszkańcy modlili się w ojczystym języku zanim nastał obrządek łaciński. Niezwykle ciekawa historia stała się elementem obchodów 45-lecia Parafii Prawosławnej pw. św. Mikołaja w Świdnicy.
Chrześcijaństwo nie dotarło na tereny Polski, a także Dolnego Śląska dopiero w X wieku wraz z niemieckimi misjonarzami, ale kilkadziesiąt lat wcześniej. I najprawdopodobniej zostało przyjęte pokojowo dzięki misji Cyrylometodiańskiej. – Przez lata tę prawdę tuszowano, ale badania naukowe ostatnich znajdują coraz więcej potwierdzeń – mówiła podczas konferencji jubileuszowej Irina Bolszakowa. Pierwsze chrześcijańskie kościoły mają ewidentne związki ze świątyniami budowanymi na Morawach przez Słowian, którzy przyjęli nowa wiarę z rąk Cyryla i Metodego. Fundamenty kościołów archeolodzy odkryli m.in. w Niemczy i we Wrocławiu (pod katedra wrocławską). Jak podejrzewa historyk Sobiesław Nowotny, z końca IX wieku (a wiec znacznie wcześniej niż pojawiło się w Polsce chrześcijaństwo obrządku łacińskiego) mógł pochodzić kościół św. Mikołaja, poprzednik obecnego kościoła św. Krzyża.
Podczas konferencji, zorganizowanej z inicjatywy proboszcza parafii ks. dr Piotra Nikolskiego, mowa była także m.in. o historii diecezji wrocławsko-szczecińskiej i losach świdnickich wiernych prawosławnych.
29 maja o godz. 10.00. w cerkwi św. Mikołaja przy ul. Łukasińskiego odbędzie się uroczysta liturgia celebrowana przez Jeremiasza, Arcybiskupa Wrocławskiego i Szczecińskiego. Nabożeństwo będzie otwarte.
29 maja o godz. 17.00. w cerkwi z tradycyjnym Koncertem Paschalnym wystąpi Chór „Oktoich” pod dyrekcją ks. Grzegorza Cebulskiego.
Historia parafii pw. św. Mikołaja w Świdnicy
Cerkiew w Świdnicy jest dawną ewangelicką kaplicą cmentarną, wzniesioną w stylu neoromańsko-bizantyjskim w latach 80 XIX w. razem z obecną plebanią, która służyła za mieszkanie grabarzom. Świątynia jest zbudowana na planie równoramiennego krzyża i posiada kopułę. Układ wewnętrzny świątyni jest typowo cerkiewny z wyjątkiem niewłaściwej orientacji (wejście po stronie wschodniej), uwarunkowanej układem cmentarza. Ogólnie zaś budynek praktycznie nie wymagał przystosowania, choć znajdował się w stanie mocno zrujnowanym. Odstępując miastu przybudówkę z tyłu cerkwi pod kaplicę cmentarną parafia otrzymała pomoc w remoncie zniszczonego dachu. W roku 2005 odbył się zainicjowany przez abp Jeremiasza remont kapitalny, (miasto udzieliło pomocy w wysokości 10000 zł) kiedy wymurowany został nowy ikonostas zwrócony na południe (Pierwotnie ołtarz był zwrócony na zachód). Koncepcja kolorystyczna i ornamenty na ścianach są autorstwa p. Anny Larinej. Ikonostas stopniowo zapełnia się ikonami pędzla ks. Marka Bonifatiuka. W dwóch zabytkowych kiotach (XIX w.) znajdują się ikony patrona świątyni – św. Mikołaja oraz św. Apostołów Piotra i Pawła wykonane przez p. Natalię Oniśko. Osobliwością cerkwi są jednak ikonowe witraże autorstwa p. Michała Boguckiego, które sprawiają, że ostre światło z południowych okien przestaje przeszkadzać i zaczyna pracować na rzecz modlitwy.
W lutym 1955 r. na prośbę prawosławnych świdniczan ówczesny bp Wrocławski Stefan skierował do Świdnicy ks. Eugeniusza Lachockiego, jednak jego starania o uzyskanie obiektu sakralnego nie odniosły skutku. W 1965r. ks. mitrat Stefan Biegun, należący do pionierów prawosławia na Dolnym Śląsku, odprawił pierwsze nabożeństwo w domu jednej z parafianek- Olgi Rogozin. Był on pierwszym proboszczem parafii w Świdnicy, formalnie pełnił tą funkcję do 1970r. Do otrzymania własnej świątyni nabożeństwa odbywały się w domach wiernych i w kościołach innych wyznań, których gospodarze wyrażali na to zgodę. Dużo pracy na rzecz parafii świdnickiej położył ks. mitrat Eugeniusz Cebulski, przy którym poczyniono starania o przydzielenie parafii obecnej świątyni. Wielkie zasługi dla parafii mają rodziny Dziemianowiczów, Rogaczów. Atanazy Dziemianowicz, żołnierz armii gen. Andersa, był psalmistą w cerkwi polowej, a jego córka Ija przez wiele lat stała na czele chóru. Niezwykłą postacią był pierwszy „stacjonarny” proboszcz parafii ks. Antoni Aniśkowicz, który został kapłanem w późnym wieku, realizując marzenie całego swego długiego i nieprostego życia. Z wielkim zapałem oddawał się on służbie Bożej i pracy duszpasterskiej, gromadząc wokół siebie rozproszonych wiernych, w bardzo trudnych warunkach materialnych urządzając cerkiew, w której z początku nie było nawet prądu.
Kolejnymi proboszczami byli ks. Stefan Bieguni, ks. Eugeniusz Cebulski, (1970-71) ks. Antoni Aniśkowicz (1971-1985) oraz ks. Sławomir Troc (1985-1995). W latach 1995 – 2005 parafia była obsługiwana przeważnie przez duchownych z Wrocławia, a dojeżdżającym proboszczem był ks. Aleksander Konachowicz (1995-2006). Od kwietnia 2006 r. proboszczem parafii jest ks. dr Piotr Nikolski.
Parafia liczy kilkadziesiąt wiernych, są wśród nich Rosjanie, Polacy, Gruzini, Grecy, Ukraińcy, Białorusini, Łemkowie.
Do kalendarza miasta na stałe weszły Warsztaty Ikonograficzne organizowane przez parafię prawosławną w Świdnicy, które cieszą się z roku na rok coraz większym zainteresowaniem. Od roku 2012 2 listopada w cerkwi odbywają się Zaduszne Koncerty muzyki cerkiewnej, i mamy nadzieję, że również ta tradycja się utrwali.
/za cerkiew.swidnica.p/
