Listopad skłania nas do refleksji nad przemijaniem. Wspominamy w tym czasie naszych najbliższych, którzy odeszli do wieczności. Wśród różnych form pamięci – snucie rodzinnych opowieści, przeglądanie fotografii czy filmów – jest jedna, która zgodnie z Horacjańską maksymąnon omnis moriar stara się oprzeć przemijaniu – literatura.
Polska noblistka Wisława Szymborska w wierszu „Radość pisania” podaje taką oto poetycką definicję aktu twórczego:
Radość pisania.
Możność utrwalania.
Zemsta ręki śmiertelnej.
Literatura jest zemstą ręki śmiertelnej. Nie zapominajmy zatem o zmarłych świdniczanach, którzy próbowali w poetyckim słowie zatrzymać upływające chwile życia. A byli wśród nich:
Maria Gerono – uczestniczka wielu Świdnickich Śród Literackich, autorka utworów poetyckich o nieprzemijającej urodzie świata, który mieni się niezliczoną ilością barw, smaków i dźwięków, osoba o wielkim optymizmie i radości życia. Odeszła w październiku 2010 roku
PRZYWIDZENIE
Coś mi się w głowę stało
Czort jakiś w niej zamieszkał
Baranki są owszem białe
Lecz łąka taka… niebieska
Baranki owszem puszyste
Całe ich pędzą tam stada
Lekkie, łagodne, czyste
Lecz błękitna łąka? Odpada!
Co więcej-dziwna to sprawa
Bo łąka ta się unosi
W górę niebieska ta trawa…
To o psychiatrę się prosi
Już chyba każdy rozumie
Wymownie puka sie w czoło
Nos marszczy jakby w zadumie
A mnie jest bardzo wesoło
Bo to nie łąka, a niebo
Bo to błękitne przestworza
Płyną wysoko nad glebą
Fruwają jak łany zboża.
Baranki zaś to obłoki
Och, co za przywidzenie!
Co za złudzenie głębokie,
Co zmienia świata widzenie.
Mieczysław Jasek – poeta i pedagog, autor tomików poetyckich: „Ziemia uśmiechnięta”, „Kolorowe krynoliny baroku”, „Szukam”, „Pejzaż na skrzypce” i in. Nagradzany na wielu konkursach literackich, publikował swe wiersze m.in. w „Głosie Nauczycielskim”, „Życiu Literackim”, „Roczniku Świdnickim” oraz prasie lokalnej. Odszedł w kwietniu 2007 roku
PLECAK MIŁOŚCI PIERWSZEJ
W tunelu gór
stacja bagażowa –
zostawiłem tam plecak
z nadgryzioną przez mole
pierwszą miłością
Na stacjach pamięci
trzepot rzęs
garstka szeptów
guziczek niedopięty
zmysły na oślep…
Już na pewno czas
nie odbiorę plecaka
z litości nad sobą
Stanisław Dunin-Wąsowicz – niezapomniany autor fraszek, które drukował w czasopismach ogólnopolskich i prasie lokalnej, wielokrotnie nagradzany na konkursach literackich, człowiek wielkiej kultury osobistej, postać charakterystyczna świdnickiego środowiska literackiego. Odszedł w styczniu 2007 roku
ŻYCIE, ABY NIE NUDNE
Ja nie chcę wiecznie żyć, bo
Życie bywa trudne i brudne,
Ale spraw Boże, aby moje było
Ciekawe i ani chwili nudne.
Tadeusz Patulski – poeta, autor słuchowisk, prozaik i dramaturg. 24 słuchowiska jego autorstwa zostały zrealizowane przez Polskie Radio. Nagradzany na konkursach dramaturgicznych i poetyckich. Jego słuchowiska reprezentowały polską radiofonię na festiwalach radiowo-telewizyjnych na Capri (1983) i w Berlinie Zachodnim (1985). Publikował m.in. w „Fantastyce”, „Odrze”, „Literaturze”, „Wprost”. Odszedł w 1997 roku
I
wiatr otwiera powietrze
jednym zaciśnięciem ust
wpada
do wnętrza
bez tłumaczenia
a jednak jazgotliwie plotkuje
o uczuciach:
wierzę
wierzę po stokroć
w jednokrotność
nawet gdybyś nie była
ciszą mojego ciała
wiatr zamyka usta
jednym zaciśnięciem powietrza
milcząc
przerastam słowa
o ten jeden podmuch
z piersi
Filip Szewczyk
