Operator dźwigu – ile naprawdę można zarobić na wysokościach?

Praca operatora dźwigu budowlanego nie należy do najprostszych ani najbardziej komfortowych. Wymaga nie tylko odpowiednich uprawnień, ale też wysokiego poziomu koncentracji, odporności psychicznej i dużego poczucia odpowiedzialności. Nic dziwnego, że stawki w tej profesji są coraz bardziej konkurencyjne – szczególnie w sektorze dużych inwestycji budowlanych. Ile rzeczywiście zarabia operator dźwigu w Polsce i za granicą? Jak wygląda rynek pracy i jakie czynniki wpływają na wysokość wynagrodzenia?

Kto może zostać operatorem dźwigu?

Zanim przejdziemy do omówienia wynagrodzeń, warto uświadomić sobie, jak wygląda droga do uzyskania uprawnień. Operatorem dźwigu może zostać osoba pełnoletnia, która posiada:

• zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy na wysokości i obsługi maszyn,
• ukończony kurs zawodowy w ośrodku szkoleniowym z zakresu obsługi żurawi (np. wieżowych, samojezdnych),
• zdany egzamin państwowy przed komisją Urzędu Dozoru Technicznego (UDT),
• aktualne badania psychotechniczne.

Dodatkowo wielu pracodawców wymaga doświadczenia w pracy na budowie oraz umiejętności czytania dokumentacji technicznej i planów podnoszenia ładunków. W branży budowlanej rośnie również zapotrzebowanie na operatorów posiadających certyfikaty międzynarodowe (np. CPCS w Wielkiej Brytanii lub SCC w Niemczech).

Średnie zarobki operatorów dźwigów w Polsce

Stawki operatorów dźwigów różnią się w zależności od regionu, doświadczenia, typu dźwigu i rodzaju zatrudnienia. Uśredniając dostępne dane z firm rekrutacyjnych, ogłoszeń o pracę oraz raportów rynkowych, można przyjąć następujące widełki:

• Początkujący operator dźwigu wieżowego: 4500–6000 zł brutto miesięcznie przy umowie o pracę.
• Doświadczony operator dźwigu wieżowego: 7000–11 000 zł brutto.
• Operator żurawia samojezdnego: 6000–12 000 zł brutto, w zależności od zakresu prac i projektu.
• Praca na kontrakcie (B2B): od 50 do 90 zł netto za godzinę. Praca w systemie zmianowym i nienormowanym czasie często oznacza miesięczne zarobki przekraczające 15 000 zł netto.

W największych miastach – Warszawie, Gdańsku, Wrocławiu – pensje bywają o 10–20% wyższe niż w mniejszych ośrodkach. Wpływ ma również branża – w budownictwie przemysłowym lub energetyce stawki są bardziej konkurencyjne niż w budownictwie mieszkaniowym.

Jakie czynniki wpływają na wysokość wynagrodzenia?

Nie każdy operator dźwigu zarabia tyle samo – wpływ na to ma szereg czynników, z których najważniejsze to:

• Typ dźwigu – obsługa dźwigu wieżowego o dużym wysięgu i wysokości roboczej wymaga większych umiejętności niż dźwigów samojezdnych. Odpowiednio wyższe są również stawki.
• Złożoność operacji dźwigowych – prace w pobliżu czynnych obiektów, montaż konstrukcji stalowych czy podnoszenie prefabrykatów o dużym tonażu są wynagradzane lepiej.
• Czas pracy i dyspozycyjność – praca w systemie nocnym, weekendowym lub na wezwanie podnosi wysokość wynagrodzenia.
• Forma zatrudnienia – operatorzy na kontraktach B2B zarabiają więcej, ale ponoszą też odpowiedzialność za sprzęt, ubezpieczenia i podatki.
• Uprawnienia i certyfikaty – osoby posiadające kilka kategorii UDT, a także umiejętność obsługi nietypowych dźwigów (np. gąsienicowych lub montażowych) są bardziej poszukiwane i lepiej wynagradzane.

Warto zaznaczyć, że rynek operatorów dźwigów jest silnie uzależniony od sezonowości. Zimą zapotrzebowanie spada, co może wpływać na stawki godzinowe i ilość dostępnych zleceń.

Zarobki za granicą – jak wygląda sytuacja?

Wielu polskich operatorów decyduje się na pracę za granicą, zwłaszcza w Niemczech, Norwegii, Francji czy Szwecji. Różnice w wynagrodzeniu są znaczące:

• Niemcy: operator dźwigu zarabia od 14 do 22 euro brutto za godzinę. Z dodatkami i nadgodzinami miesięczne wynagrodzenie sięga 3 500–5 500 euro brutto.
• Norwegia: od 200 do 280 NOK za godzinę (ok. 70–100 zł). Przy pełnym etacie miesięczny dochód brutto może wynieść ponad 25 000 zł.
• Francja i Belgia: stawki od 13 do 20 euro/h. Umowy często obejmują zakwaterowanie i dodatki za wyjazdy delegacyjne.
• Szwecja: 150–210 SEK za godzinę. Wysoka jakość warunków pracy i bezpieczeństwa wpływa na atrakcyjność tego rynku.

Trzeba jednak pamiętać o kosztach życia w tych krajach, które znacząco obniżają opłacalność w porównaniu do pracy kontraktowej w Polsce, gdzie operator może sam decydować o intensywności pracy i formie rozliczeń.

Systemy premiowe i dodatki

W firmach działających w modelu projektowym operatorzy mogą liczyć na dodatkowe formy wynagrodzenia. Do najczęściej spotykanych należą:

• premie za terminowość zleceń – szczególnie w dużych projektach inżynieryjnych,
• dodatki za pracę w trudnych warunkach – np. montaż dźwigów w strefach przemysłowych, przy dużym zapyleniu lub niskich temperaturach,
• diety i ryczałty delegacyjne – wypłacane w przypadku wyjazdów na budowy poza miejscem zamieszkania,
• nagrody roczne lub kwartalne – uzależnione od wyników firmy i liczby godzin przepracowanych.

Niektóre przedsiębiorstwa oferują także benefity pozapłacowe: prywatną opiekę medyczną, dofinansowanie szkoleń, udział w systemie kafeteryjnym, a nawet pakiety relokacyjne dla operatorów z innych województw.

Różnice regionalne w Polsce

Choć ogólny trend wskazuje na wzrost wynagrodzeń operatorów dźwigów, istnieją znaczne różnice między województwami. Najwyższe stawki oferowane są w:

• Mazowieckim – zwłaszcza w Warszawie, gdzie inwestycje komercyjne wymagają dużej liczby wyspecjalizowanych operatorów.
• Pomorskim – Gdańsk i Gdynia to obszary o dużej liczbie projektów infrastrukturalnych i przemysłowych.
• Dolnośląskim – dynamiczny rozwój Wrocławia oraz inwestycji logistycznych winduje stawki w górę.

W regionach wschodnich (podlaskie, lubelskie) średnie wynagrodzenia są o 20–30% niższe. Mniej ofert dotyczy również terenów, gdzie dominują małe firmy budowlane i inwestycje jednorodzinne.

Jak wygląda dzień pracy operatora dźwigu?

Choć wielu osobom wydaje się, że praca operatora polega jedynie na siedzeniu w kabinie, rzeczywistość jest bardziej złożona. Dzień pracy operatora rozpoczyna się od odprawy technicznej, sprawdzenia stanu technicznego maszyny, przeglądu lin, układów hydraulicznych i systemów zabezpieczających. Dopiero po uzyskaniu zgody od kierownika robót może rozpocząć podnoszenie materiałów.

Operator musi przez cały dzień utrzymywać maksymalną koncentrację – każdy manewr wymaga precyzji i komunikacji z sygnalistą na dole. Praca odbywa się często na kilkudziesięciu metrach wysokości, w ograniczonej przestrzeni kabiny i przy zmiennych warunkach atmosferycznych.

To zawód, który nie wybacza błędów – dlatego odpowiedzialność idzie w parze z odpowiednim wynagrodzeniem. Operatorzy posiadający doświadczenie i dobre referencje są niezwykle cenionymi pracownikami na rynku budowlanym, zarówno w kraju, jak i za granicą.

Źródło: WynajmijDzwig.pl

/Artykuł sponsorowany/